Shaik Abdul's
Shaik Abduljabbar
Blog
Urdu / Dakhni idioms with meaning in English - 2
| Posted on January 17, 2014 at 10:40 AM |
comments (0)
|
It has been compiled from various sources but chiefly from the Khazina-e- Muhawarat (1912),by D.C.Phillott & Urdu dictionary, Farhang-i-Asafiyya.Idioms that are not fairly common have been omitted.Idioms are an integral part of any lexicon. Teaching of idioms across the languages is not a new phenomenon; such studies have been undertaken by language teachers before. It is a fact that teaching idioms has always been very difficult for language teachers due to their figurativeness and opacity. Urdu is rich in idiomatic expressions.
———
Baath pee jaana – To bear patiently another’s hard word.
Baat chabaa jaana – To check oneself in a speech, i.e. to pull up on some recollection and keep one’s counsel.
Baat katna – To interrupt.
Baat kursee nesheen hona –to be approved of;advice.
Baat zehan nesheen hona – To make deep impression on (of speech,advice,etc…
Baat ki baat mey – In a moment.
Baaton ka dhani – Rich in words ( but poor in performance).
Baaton mey urhana – Treat lightly ( but carry off with a laugh ).
Baasi karhi mey ubaal aana – To show fervor or zeal too late; ( karhi a dish of daal spices or saalana).
Baal baal dushman hona – Being surrounded by enemies.
Baan bandhah nishaana urhana – To be an expert marksman.
Baal ki khaal kheenchna – To be hypercritical.
Aala baala bataana – To prevaricate ( but to put off ).
Baavan gazz ka – Very tall.
Baayan paavun poojna – To worship a person; also to admit one’s inferiority.
Baayen haath ka kaam/ kheal – To be an easy task for.
Buth banna/hona – To become speechless.
Bathees danthon mey yek zabaan hona – To be surrounded by enemies.
Bachiya ka pada – a simpleton ( literary meaning- father of a young cow).
Bis ki gandha – a poisonous , or dangerous person.
Bismillah galath hona – To make a mistake at the outset; unlucky.
Bismillah karna / hona – To begin.
Bagal ka dushmen – To be a secret enemy.
Bagal mey churi, moonh mey zikr – Bad at heart but righteous in face.
Bagalen jhankhna – To be rendered speechless in argument.
Bala ka / gazab ka – Terrible; the devil of a—-; ( used of good or bad things).
Bandar ki aashnayi –A troublesome friendship.
Bandar ki tarah nachana – Said of one who gives much trouble in sending a person here and there ( as of a master, by a servant ).
Bhari pathar choomker chorh dena – To kiss and say good bye to something admittedly good but burdensome.
Bhaagtey ki langoti – to rescue a iriffle from a wreck.
Barrey per charhana – To incite or allure by specious promises.
----------------------------------
To be continued ……s.a.jabbar,calicut
Urdu / Dakhni idioms with meaning in English- 1
| Posted on January 17, 2014 at 10:35 AM |
comments (0)
|
It has been compiled from various sources but chiefly from the
Khazina-e- Muhawarat (1912),by D.C.Phillott & Urdu dictionary,
Farhang-i-Asafiyya. Idioms that are not fairly common have been omitted.
Collected nearly 1000 Urdu idioms for undertake this little work.Idioms are an integral part of any lexicon. Teaching of idioms
across the languages is not a new phenomenon; such studies have been
undertaken by language teachers before. It is a fact that teaching
idioms has always been very difficult for language teachers due to their
figurativeness and opacity. Urdu is rich in idiomatic expressions.
=========================================================
Aabroo per paani pherna – To be disgracedUlloo banana – To make a fool of
Apnasa mooh leker reh jaana – To look foolish
Asteen ka saamp banaana / Asteen may saamp paalna – To cherish a snake in one’s bosom
Aasman toot parha – A great calamity
Aasman zameen ek hona – Said on occasion of any disturbance , scolding etc…
Aasman zameen ka farkh – A great difference
Aasman sar per utahna – To make great noise
Aasman ke tarey thorhna – To succeed in a difficult matter
Aasman mey cheydh karna – To patch the sky ( said of a cunning or deceitful..)
Paani may aag lagaana – To work a miracle
Ullu ban-na – To be made a fool of
Aanto may ‘khul huwallahu’ parhna – to be hungry –to grumble in the belly
Aansoo pee jaana – To restrain one’s tears
Aasoo sey mooh dhona – To weep copiously
Aankho mey aakho dalna – To stare impudently in the face of
Aankh mey raat kaatna – To keep awake all night
Aankh may khatakhna – To cause envy
Aankhey bachaana – Avoiding the notice of ..
Aankhey churaana – To cut friend, pretend not to see
Aankhey chath sey lag jaana – To stare at the ceiling – i.e., to be near death
Aankhey lagaana – To gaze lovingly at each other, or fall in love with each other
Aan ki aan may – In a single moment
Aankho sey angaar barste thay – he was very angry
Ungiliyon per nachana –Makes him dance ( as a puppet) .to pull the strings
Collected and edited by Shaik Abdul Jabbar,calicut
Article in urdu
| Posted on July 18, 2013 at 12:40 PM |
comments (0)
|
اردو ایک جدید زبان ہے
اردو ایک جدید زبان ہے. یہ ڈیرہ بھارت میں مسلمانوں کے دور حکومت کی مدت میں مارکیٹ (عارضی طور پر رہنے والے حلقوں خاص طور پر فوجیوں کے لئے فوج کی طرف سے تشکیل) میں اس کی پیدائش لیا تھا. اردو ایک عربی لفظ ہے جو کہ ڈیرہ کی مارکیٹ کا مطلب ہے. یہ رکھتا ، ہندوستانی کہا جاتا ہے، اور دکھنی وغیرہ
بولچال اردو بہمنی دور حکومت کی مدت میں جنوب میں ایک خوبصورت شاعرانہ زبان بن گیا اور بھارت بھر میں پھیلا تھا. ادب یہ بہت امیر ہے.
لوگوں میں ایک غلط فہمی ہے کہ اردو مسلم مذہب کی زبان ہے ہے. سچ نہیں ہے. بہت سے مسلمان ماں جن کی زبان اردو نہیں ہے اور وہ بات یا اردو میں ایک لفظ بھی نہیں لکھ سکتے تھے اور کچھ ہندو اور بدھ مت کے پیروکار ماں جس کی زبان اردو ہے ہیں. بہت سے اردو کے شاعروں اور لکھاریوں ميں سے ہے جو مسلمانوں سے نہیں ہیں ہیں. اردو عام لوگوں کی زبان ہے.
Urdu is a modern laguage - (in Hindi)
| Posted on July 18, 2013 at 10:40 AM |
comments (0)
|
उर्दू एक आधुनिक भाषा है
उर्दू एक आधुनिक भाषा है. यह डेरा भारत में मुसलमानों के शासनकाल की अवधि में बाजार (अस्थायी रहने वाले क्षेत्रों विशेष रूप से सैनिकों के लिए सेना द्वारा निर्मित) में जन्म लिया था. उर्दू एक अरबी शब्द है जो डेरा बाजार का मतलब है. यह रेखता, भारतीय कहा जाता है, और दखनी आदि
बोलचाल उर्दू बहमीनी शासनकाल की अवधि में दक्षिण में एक सुंदर शायराना भाषा बन गया और भारत भर में फैला था. साहित्य यह बहुत अमीर है.
लोगों में भ्रम है कि उर्दू मुस्लिम धर्म की भाषा है. यह सच नहीं है. बहुत से मुसलमान हो, जिनकी भाषा उर्दू नहीं है और वह बात या उर्दू में एक शब्द भी नहीं लिख सकते थे और कुछ हिंदू और बौद्ध के पैरोकार हो, जिसकी भाषा उर्दू रहे हैं. कई उर्दू के कवि और लिखारयों में से है, जो मुसलमानों से नहीं हैं. उर्दू आम लोगों की भाषा है.
Urdu is a modern language
| Posted on July 18, 2013 at 10:40 AM |
comments (0)
|
Urdu is a modern language
Urdu an introduction
| Posted on July 18, 2013 at 10:35 AM |
comments (0)
|
ഉര്ദു - ഒരു പരിചയപ്പെടുത്തല്
ഇന്ത്യസാമ്രാജ്യത്ത് ജനിച്ച ഉര്ദു, ഇവിടെ തന്നെ വളര്ന്നു വലുതായി ലോകത്തിന്റെ നാനാ ഭാഗത്തും വേരുകള് ഉണ്ടായി . ഉര്ദുവിനെ
താലോലിച്ചു വളര്ത്തിയതില് ഒരു പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചത് സൂഫികളാണ് . സൂഫിസം
പ്രചരിച്ചത് ഉര്ദുവിലൂടെ ആയിരുന്നു. ഉര്ദുവിലെഴുതപ്പെട്ട ആദ്യ ഈരടികള്
ബന്തേ നവാസിന്റെതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു
"പാനി മെ നമക് ഡാല് ഫിര് ഗോല്ന
ഇസെ
ജബ് ഗൂല് ഗയാതോ നമക് ബോല്ന കിസേ "
ആദ്യത്തെ ഗദ്യ രചനയും
(മിഅറാജുല് ആശിക്ക് ബന്തേ നവാസിന്റെതാണ് ആദ്യത്തെ ഉര്ദു കാവ്യ സമാഹാരം
സുല്ത്താന് മുഹമ്മദ് ഖുലിഖുത്തുബ്ഷാഹിന്റെതായിരുന്നു.
പ്രസ്തുത കാലങ്ങളില് അനവധി ഭരണാധികാരികള് ഉര്ദു സാഹിത്യകാരന്മാര് ആയിരുന്നു.അവരില് പ്രസിദ്ധര് സുല്ത്താന് മുഹമ്മദ്
ഖുലിഖുത്തുബ്ഷാഹ് , അലി ആദില് ഷാഹ് , ഇബ്രാഹിം ആദില് ഷാഹ്
എന്നിവരായിരുന്നു . അക്കാലത്തെ പ്രസിദ്ധരായ കവികള് അബ്ദുല് രുസ്തമി ,
മുല്ലാവജ്ഹി, ഇബ്നു നെശാത്തി , മലിക് ഖുശ്നൂദ് എന്നിവരായിരുന്നു
ഇവരില് പലരും രചനകളില്, ഉര്ദുവിനോടൊപ്പം അറബിയും, ഫാര്സിയും യഥേഷ്ടം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.
പൂര്ണമായും ഉര്ദുവില് രചനകള് ചെയ്തത്, തെക്കേ ഇന്ത്യക്കാരന് വലി
മുഹമ്മദ് ദഖ്നിയാണ്. അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ച ഭാഷ "ഡക്കാനി"
എന്ന്, ഭാഷ പണ്ഡിതര് രഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഉത്തരേന്ത്യയില്
ജനിച്ച ഉര്ദു, തെക്കേഇന്ത്യയിലാണ് വളര്ന്നു വലുതായത്. ഉര്ദു അതിന്റെ
ആരംഭക്കാലത്ത് ഉത്തരേന്ത്യയില് വ്യാപാര വൃത്തങ്ങളില് മാത്രം ഒതുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. തെരുവിലെ നാടന് ഭാഷയുടെ പരിഗണനയെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.
മുഹമ്മദ് തുഗ്ലക്കിന്റെ ഭരണപരിഷ്ക്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമായി, രാജ്യ തലസ്ഥാനം
ദല്ഹിയില് നിന്നും ദേവ്ഗിരിയിലേക്ക് മാറ്റി. അതോടൊപ്പം നാനാ
വിഭാഗത്തില്പ്പെട്ട പതിനായിരക്കണക്കിന് ഉത്തരേന്ത്യക്കാര്,
തെക്കേഇന്ത്യയിലെ ഡെക്കാന് ഭൂപ്രപ്രദേശത്തെ ദേവ്ഗിരിയില് എത്തി.1326 ലാണ് തുഗ്ലക്ക് തന്റെ തലസ്ഥാനം,
ദല്ഹിയില് നിന്നും ഡെക്കാന് പ്രദേശത്തെ ദേവഗിരിയിലേക്ക് മാറ്റിയത്.
കുടിയേറിയവര് ഡെക്കാനിലെ പ്രാദേശിക വിഭാഗങ്ങളായ മറാത്തകള്,
കന്നഡകര്, തെലുങ്കര്, എന്നിവരോടൊപ്പം ഇടകലര്ന്നു
ജീവിച്ചു. കാലക്രമേണ ഇടകലര്ന്ന ഭാഷകളില് നിന്നു, ആശയവിനിമയത്തിലൂടെ
ഊരിത്തിരിഞ്ഞുവന്ന ഒരു ഭാഷയാണ് ഡക്കാനി ബിജാപൂര്, അഹമ്മദ് നഗര്,
ഗോള്ക്കുണ്ടാ മുതലായ നഗരങ്ങളിലും നാട്ടു രാജ്യങ്ങളിലും ദക്കാനി ഭാഷയില് കലാസാഹിത്യങ്ങള് രചിക്കപ്പെട്ടു. അന്നത്തെ പ്രമുഖ പ്രാദേശിക രാജ്യങ്ങള് ദക്കനിയെ പ്രധാന ഭാഷയുടെ പദവി നല്കി.
ഔരംഗസേബ് തന്റെ ഭരണം
തെക്കേ ഇന്ത്യയിലേക്ക് വ്യാപിച്ചു തുടങ്ങി. ഡെക്കാനിലെ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളെ
ഓരോന്നായി ഔരംഗസേബ് കീഴടക്കി, അതോടെ ദക്കിനി ഭാഷക്ക് കൂടുതല് പ്രശസ്തി
ലഭിച്ചു. കലാ സംസ്കാരിക രംഗത്ത് ഈ ഭാഷ അത്യുന്നതിയിലെത്തി. ഔരംഗസേബിന്റെ
കാലം ദഖ്നി ഭാഷയുടെ സുവര്ണകാലഘട്ടമായിരുന്നു. ഔരംഗസേബ് ഭരണക്കാലത്തെ
പ്രസിദ്ധ കവിയാണ് വലി ദഖ്നി. ഉത്തരേന്ത്യയില് എത്തിയ വലി ദഖ്നി-ഉര്ദു
സാഹിത്യചരിത്രത്തിലെ ഒരു നാഴികക്കല്ലായി. വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ അന്നത്തെ അറബി -
പേര്ഷ്യന് പണ്ഡിതര് ദഖ്നി ഭാഷാ സാഹിത്യ
ശൈലിയില് വിസ്മയിച്ചുപ്പോയി. അന്ന് വരെ ഉപയോഗിച്ചുവന്ന ശൈലി ഉപേക്ഷിക്കുകയും , വലിയെ മാതൃകയാക്കുകയും ചെയ്തു. അതുവരെ മുരടിച്ചു നിന്നിരുന്ന ഉര്ദു ക്രമേണ ഉയിര്തെഴുന്നേറ്റു തുടങ്ങി.
നാനാ
മതവിഭാഗങ്ങളുടെ
കലാസാംസ്കാരിതയുടെ ഒരു സമുച്ചയമാണ് ഇന്ത്യ. ഇന്ന് ഇന്ത്യയുടെ ഏത്
കോണിലെത്തിയാലും പല ഭാഷക്കാരും പല മതവിശ്വാസികളും പല സംസ്ക്കാരരീതികളും ഇടക്കലര്ന്നു
കാണാവുന്നതാണ്. പണ്ടു കാലത്തെ മതപണ്ടിതരുടെ ആത്മീയ യാത്രകളായിരുന്നു ഈയൊരു
സവിശേഷതയുടെ അടിത്തറ ഉണ്ടാക്കിയതിന്ന് മുഖ്യ കാരണം. അന്നത്തെ അവരുടെ ജീവിതം ചക്രവര്ത്തിയുടെയോ
രാജാവിന്റെയോ കൂടെയല്ല, ജനങ്ങളുടൊപ്പം ആയിരുന്നു, ജനങ്ങള്ക്കായിരുന്നു. ഭരണകര്ത്താക്കള് അവരെ തേടി
എത്തുകയാണ് പതിവ്. രാജാവും പ്രമാണിമാരും നല്കുന്ന ഭൂസമ്പത്തും ധനവും, ഒരു തരിപ്പോലും സ്വന്തം
ആവശ്യത്തിനു ഉപയോഗിക്കാതെ, ദരിദ്രക്ക് നല്കുകയാണ് ചെയ്തത്.രാജാവിന്നോ പ്രമാണിക്കോ ഓശാന
പാടിയോ ഒത്താശ ചെയ്തോ നടന്നില്ല.
ഇവര് ദേശാടനത്തിലൂടെ നാടിനേയും നാട്ടാരെയും സംസ്കാരത്തെയും
പരിചയപ്പെടുത്തുകയും ഒന്നിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. സൂഫികളുടെ
ദേശാടനമായിരുന്നു ഉര്ദുവിന്റെ പ്രചരണത്തിനു മുഖ്യ പങ്കു വഹിച്ചത്. ദേശാടനത്തിന്നിടയില് സൂഫിയനുയായികള് പല സ്ഥലങ്ങളിലും സ്ഥിരമായി
തങ്ങിയതിനാല്, ആ പ്രദേശം ഉര്ദുവിനു ഉറവിടമായി മാറി.
തങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം ശൈഖിന്റെ മഖ്ബറകള് / യാരങ്ങള് കാണാം.
അള്ളാഹുവിന്നോടുള്ള ഭക്തിയില് മതിമറന്നു പാടുകയും ആടുകയും സൂഫികളുടെ ഒരു
രീതിയാണ്. ഇതിലേക്കായി ധാരാളം ഭക്തി ഗാനങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.
ഇതിലേക്ക് ദഖ്നി-ഉര്ദു ഭാഷയെ സൂഫിയാക്കള് ഫലപ്രദമായി ഉപയോഗിച്ച്.
ഭാഷയുടെ ലാളിത്യവും സുന്ദരതയും ഭക്തി ഗാനങ്ങളെ മികവുറ്റതാക്കി. ഇതിനാല്
സധാരണക്കാരന് ഉര്ദുവിനെ കൂടുതല് സ്വായത്തമാക്കി.
Malayalam article
| Posted on July 18, 2013 at 10:35 AM |
comments (0)
|
ദഖ്നിയില് നിന്നും ഉര്ദുവിലേക്കുള്ള മാറ്റം
അന്നു പേര്ഷ്യന് സാഹിത്യ രചനകള് പണ്ഡിതസഭകളിലും,പണ്ഡിതരിലും ഒതുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്ന കാലമായിരുന്നു . അതിനെ വാലിയുടെ ആഗമനത്തോടെ ജന്കീയമാകുകയും സധാരണക്കാരില് എത്തുകയും ചെയ്ദു. അങ്ങനെ 1350 ല് ഡെക്കാന് പ്രദേശത്ത് ജന്മമെടുത്ത ദഖ്നി ഭാഷക്ക്, 1700 ല് ഉത്തരേന്ത്യയില് വേരുകളായി .1350 മുതല് 1850 വരെ 500 കൊല്ലം ദഖ്നി ഡെക്കാന് പ്രദേശത്തെ പ്രധാനഭാഷയായിരുന്നു . 18 നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തില് പട്ടാളതമ്പുകളിലും ,ബസാറുകളിലും ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഉറുദു ഒരു പൂര്ണ ഭാഷയായി ഉത്തരേന്ത്യയില് വളര്ന്നു തുടങ്ങി . ഇന്ത്യയില് ആശയവിനിമയത്തിന്നായി ഉപയോഗിച്ച ഭ്രജ് ,ഘടിബോലി മുതലായ ഭാഷകളുടെ രൂപഭേദമായിരുന്നു, ദഖ്നി - ഉറുദു ഭാഷകള്. ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ലിപികള് അറബി - പേര്ഷ്യന് ആയിരുന്നു .1850 വരെ ദഖ്നി ഭാഷയ്ക്ക് തന്നെ യായിരുന്നു മേല്കൈ .ക്രമേണ 18 നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തില് മുഗള് ഭരണം ഉര്ദുവിനെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയെങ്കിലും , 1850 കളിലാണ് ഇരുകൈയും നീട്ടി സ്വീകരിച്ചത് . കാരണം 1850 വരെയുള്ള 60 വര്ഷക്കാലം ദഖ്നി ഭാഷയ്ക്ക്, ഉര്ദുവിന്മേല് അത്ര വലിയ സ്വാധീനം ഉണ്ടായിരുന്നു . അതിന്നൊരു മുഖ്യ കാരണം സൂഫിയാക്കളുടെ സേവനമായിരുന്നു . ദഖ്നി വളര്ത്തിയതില് മുഖ്യ പങ്കു വഹിച്ച സൂഫികള് , തുടര്ന്ന് ഉര്ദുവിന്റെ പ്രചരണത്തിന്നും മുന്നില്തന്നെയായിരുന്നു . പിന്നീടങ്ങോട്ടു ഉര്ദു പല ഘട്ടങ്ങളായി വളര്ന്നു കല സാഹിത്യ രംഗങ്ങളില് ശോഭിച്ചു പന്തലിച്ചു .അറേബ്യന് പേര്ഷ്യന് ഭാഷകളും ഇന്ത്യന് ഭാഷകളും ചേര്ന്നുണ്ടായ ഉര്ദു എന്ന കൊച്ചു സുന്ദരിക്ക് ഇന്ത്യ ജന്മനാടായി
Dakhni known as mother of Urdu ( Article in Malayalam)
| Posted on July 18, 2013 at 10:25 AM |
comments (0)
|
ദഖ്നി ഭാഷ - ഉര്ദുവിന്റെ മാതാവ്
പൊതു ഭാഷ എന്ന നിലക്ക്, ബഹ്മിനി, ബിജാപൂര്, ബിദാര്, ഗോള്ഗൊണ്ട എന്നി പ്രഗല്ഭ രാജവംശങ്ങളെ കൂടാതെ മറ്റു ചെറു രാജ്യങ്ങളും ഉള്പ്പെട്ട വിശാലമായ ഡക്കാന് ഭൂപ്രദേശമാകെ ദക്കിനി ഭാഷ തഴച്ചു വളരുവാന് തുടങ്ങി. ബഹ്മിനി ഭരണത്തില് രാജ്യത്തിന്റെ ഔദ്യോഗിക ഭാഷയായി ദക്കിനി അംഗീകരിക്കകൂടിയുണ്ടായി. ജനസമ്മിതിയുള്ള ഒരു പൊതു ഭാഷയെന്ന കാരണത്താലാണ്, ഭരണകര്ത്താക്കള് ദക്കിനി ഭാഷക്ക് നിര്ലോഭമായ സഹായങ്ങള് നല്കാന് ഇടയായത്. ഔരംഗസേബ് തന്റെ ഭരണം തെക്കേ ഇന്ത്യയിലേക്ക് വ്യാപിച്ചു തുടങ്ങി. ഡെക്കാനിലെ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളെ ഓരോന്നായി ഔരംഗസേബ് കീഴടക്കി, അതോടെ ദക്കിനി ഭാഷക്ക് കൂടുതല് പ്രശസ്തി ലഭിച്ചു. കലാ സംസ്കാരിക രംഗത്ത് ഈ ഭാഷ അത്യുന്നതിയിലെത്തി. ഔരംഗസേബിന്റെ കാലം ദഖ്നി ഭാഷയുടെ സുവര്ണകാലഘട്ടമായിരുന്നു.
സൂഫിയാക്കളുടെ ആത്മീയ യാത്രകളും, ഗീതങ്ങളും ഭാഷയെ പ്രചരിപ്പിക്കയും, വളര്ത്തുകയും ചെയ്തിരിന്നു. ഔരംഗസേബിന്റെ കാലത്ത് പഞ്ചാബില് നിന്നും 300ഓളം അനുയായികളായി ഗുരു ഗോബിന്ദ് സിംഗ് ഡെക്കാന് പ്രദേശത്ത് എത്തിയിരുന്നു. യാത്രക്കിടയില് ഗുരു മരണപ്പെട്ടു, തുടര്ന്ന് കുറെ ശിഷ്യന്മാര് പഞ്ചാബിലേക്ക് മടങ്ങുകയും, ബാക്കി അനുയായികള് പ്രാദേശികരെ വിവാഹം കഴികയും ചെയ്ദു. ആ തലമുറയില്പ്പെട്ടവരെ ദഖ്നി സിക്കുക്കാര് ആയി അറിയപ്പെടുന്നു. സിക്കുകാരായ അവരുടെ മാതൃഭാഷ ദഖ്നിയാണ്. കാലക്രമേണ അവര് പഞ്ചാബിലേക്ക് കുടിയേറി. ഇന്നും പഞ്ചാബിലെ സിക്കുക്കാരില്, ഒരു ഭാഷ ന്യുനപക്ഷമാണ് ദഖ്നി സിഖുക്കാര്. അവര് മുസ്ലീമുകള് അല്ലന്നു പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കുക. ദഖ്നി അന്നത്തെ പൊതു ഭാഷയെന്നു ഇതിലൂടെ സൂചന നല്കുന്നു.
1350 മുതല് 1850 വരെ 500 വര്ഷം ദഖ്നി ഭാഷയുടെ കാലഘട്ടമായി ഭാഷാചരിത്രര് രേഖപ്പെടുത്തുയിരിക്കുന്നു .1700കളില് ഔരംഗബാദിലെ പ്രസിദ്ധ കവി വാലി ദഖ്നി, ദഖ്നി സാഹിത്യരചനകളെ ദല്ഹിയില് എത്തിക്കുന്നത് അന്ന് സാഹിത്യ രചനകളും സാഹിത്യവേദികളും അറബി പേര്ഷ്യന് ഭാഷയില് അധിഷ്ടിധമായിരുന്നു. അറബി പേര്ഷ്യന് ഭാഷകളില് രചിക്കുകയെന്നത് അന്തസ്സിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്നു . പട്ടാളക്കാര്, വ്യാപാരികള്, കച്ചവടക്കാര്, ദേശീയര് എന്നിവരുടെ ആശയവിനിമയത്തിന്നായി ഭാഷകള് ഇടകലര്ത്തി ഉപയോഗിച്ചതുമൂലം സൃഷ്ട്രിക്കപ്പെട്ട ഉറുദു ഭാഷയെ താണയിനം ഭാഷയായി കരുതുകയും അവഗണിക്കുകയും ചെയ്തു . പ്രസ്തുത സംസാരഭാഷ നാട്ടാരിലും നാടിലും ഒതുങ്ങികഴിഞ്ഞു, വാലി മുഹമ്മദ് ദഖ്നിയുടെ ആഗമനത്തോടെ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ട ദഖ്നി ഭാഷയുടെ സുന്ദരശൈലി അന്നത്തെ പണ്ഡിതരെ ആകര്ഷിക്കുകയും, രചനകള്ക്ക് ദഖ്നി ഭാഷ ഉപയോഗിച്ചു തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു, ക്രമേണ രചനകള് ദഖ്നി ഭാഷയിലൂടെ സദസ്സുകളിലും, ജനങ്ങളിലും എത്തി. സാഹിത്യരചനകള് സാധാരണക്കാരനും, പണ്ഡിതനും ഒരുപോലെ, ഗ്രഹിക്കാവുന്നതതലത്തില് വന്നതോടെ രചനകള്ക്കു പ്രശസ്തി കൂടി. ക്രമേണ അറബി പേര്ഷ്യന് ഭാഷകള് പിന്തള്ളപ്പെട്ടു. 1850വരെ ദഖ്നി ഭാഷക്കായിരുന്നു മേല്കൈ. 1850വരെയുള്ള അവസാന 60 വര്ഷം ദഖ്നിയില് നിന്നും ഉറുദുവിലേക്കുള്ള പരിവര്ത്തന കാലഘട്ടമായിരുന്നു. ദഖ്നി ഭാഷയുടെ വളര്ച്ചയിലെന്നപ്പോലെ ഉറുദുവിന്റെ വളര്ച്ചയിലും സൂഫിയാക്കളുടെ ആത്മീയ യാത്രകളും, ഭക്തിഗീതങ്ങളും പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു.
മുഗള് ചക്രവര്ത്തി ഷാജഹാന്റെ കാലത്താണ് ഉര്ദുവിന്നു പൂര്ണത കൈവരുന്നത്. അദ്ദേഹം ഉര്ദുവിന്നു " ശ്രേഷ്ടമായ ഉര്ദു " എന്നര്ത്ഥമുള്ള " ഉര്ദുവെ മുഅല്ലാ " എന്ന് പേരിട്ടിരുന്നു. ഡെക്കാനില് പിറന്നു പന്തലിച്ചു ഉത്തരേന്ത്യയില് എത്തിയ ദഖ്നി ഭാഷയിലൂടെ, വടക്കേ ഇന്ത്യയില് പരിഗണന ലഭിക്കാതെ മുരടിച്ച ഉര്ദു അത്യുന്നതിയിലേക്കു വളര്ന്നു. ഈ കാരണത്താലാണ് ചരിത്ര രചയിതാക്കള് ദഖ്നി ഭാഷയെ ഉര്ദുവിന്റെ മാതാവ് എന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തിയതും രേഖപ്പെടുത്തിയതും.
ഇന്ത്യന് ഭാഷകളില് ആര്ക്കും തള്ളികളയാന് പറ്റാത്ത വിധത്തില് അത്യുന്നത നിലവാരം പുലര്ത്തുന്ന സാഹിത്യ രചനകളാണ് ഉര്ദുവിലൂടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടതും, സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതും. ഇന്ത്യന് മണ്ണില് ജനിച്ചു ജയിച്ച ഉര്ദു ഭാഷ ഇനിയും അജയ്യമായിരിക്കുമെന്നതു നിസ്സംശയമാണ്
അടുത്തതില്,
ദഖ്നി ഭാഷ - തിരിച്ച വരവിനുള്ള ശ്രമങ്ങള്
A Malayalam article on Urdu
| Posted on July 18, 2013 at 4:25 AM |
comments (0)
|
ഉര്ദു സാഹോദര്യത്തിന്റെ അടയാളമാണ്
വാസ്ഥവികമായി പറയുകയാണങ്കില് ഉറുദു ഒരു തുര്ക്കി വാക്കാണ്,മാര്ക്കറ്റ് എന്നാണ് അതിനര്ത്ഥം.മുസ്ലിം ഭരണക്കാലത്ത് മുഗള്,പട്ടാണ്,ടര്ക്കി,അഫ്ഗാനി മുതലായവര് സുല്ത്താന്മാരുടെ
പട്ടാളത്തില് ഉണ്ടായിരുന്നു .അവരുടെ മാതൃഭാഷയായ അറബി,ഫാര്സി,ടര്ക്കി എന്നിവ പട്ടാള ക്യാമ്പ് പരിസരങ്ങളിലും മാര്ക്കറ്റുകളിലും തനതായ ശൈലിയില് യഥേഷ്ടം ഉപയോഗിക്കുവാന് പ്രയാസമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല പ്രാദേശിക നിവാസികള്ക്ക് ഈ ഭാഷ അറിവില്ലാത്തതിനാല് മനസ്സിലാക്കുകയും പ്രയാസമായിരുന്നു. ആയതുക്കൊണ്ട് പ്രാദേശികരുടെ നാടന് ഭാഷയും പട്ടാളക്കാരുടെ ശുദ്ധഭാഷയുമായി ഇടകലര്ത്തി, ആശയവിനിമയത്തിന്നായി ഒരു സംസാര ഭാഷ ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങി.അത് പട്ടാളതമ്പുകളിലും, മാര്ക്കറ്റുകളിലും പ്രചരിക്കുകയും ഉറുദു (URUDU) എന്ന പേരില് അറിയപ്പെടാനും വഴിയായി.അത് ക്രമേണ ഉര്ദു (URDU)എന്നെഴുതാനും ഉച്ചരിക്കെപ്പെടാനും തുടങ്ങി.
ഉര്ദുവിന്റെ ജന്മം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് തന്നെ, അത് ഒരു ജനകീയ ഭാഷയെന്നാണ് . അതിനാല് തന്നെ ഉര്ദു ഒരു മതത്തിന്റെയൊ,രാഷ്ട്രത്തിന്റെയൊ സ്വന്തമല്ല . ജനതയുടെ ഭാഷയാണ് ,സാധാരണക്കാരന്റെ ഭാഷയാണ് ,
സാഹോദര്യത്തിന്റെ അടയാളമാണ്. ഉര്ദു പേര്ഷ്യയുടെ മരുമകള് ആണെങ്കില്,
ഇന്ത്യ അവളുടെ പിറന്ന വീടാണ് . ആഭരണങ്ങളും, ഉടയാടകളും പേര്ഷ്യന് ആണെങ്കില്, ഹൃദയവും ആത്മാവും ഇന്ത്യയാണ്. തീര്ച്ചയായും ഉര്ദു സുന്ദരവും ലളിതവുമായ ഒരു ഇന്ത്യന് ഭാഷയാണ്